"The later years, somewhere around the age 14-16, were designated by the period of the-so called "pasionka" (grazing), which was combined with school learning, often charged only in the winter months. (...) Staying on the pasture left rather pleasant memories as a time of (not so laborious) work, but also of lively social contacts mixed with learning various useful skills - starting from dances and chants, and finishing with making small items and plaiting straw hats.
(...) The working conditions of adolescents became significantly deteriorated during the time of enfranchisement, mainly due to elimination of the commons. As a result of this regulation, the village lost land intended for common use, especially pastures. From then on, most farmers grazed cattle on their own piece of land, and child or hired herdsman spend whole days alone, forced to deal with animals by himself. (...) Contacts with the peer groups were then restricted only to the village area and clearly acquired solely ludic character. It happened so to such an extent that it launched complaints about unruly amused teenagers who did not respect the elderly and more often used prohibited drugs (especially cigarettes)".
I. Bukraba-Rylska, Socjologia wsi polskiej, Warszawa 2013, p. 154-155 (my own translation).
Tragedia nastoletniego pastwiska
"Lata późniejsze, mniej więcej do 14-16 roku życia, to tzw. okres pasionki, połączonej z nauką szkolną, często pobieraną jednak tylko w miesiącach zimowych. (...) Pobyt na pastwisku pozostawiał po sobie raczej miłe wspomnienia jako czas nie tylko (niezbyt uciążliwej) pracy, ale też ożywionych kontaktów towarzyskich połączonych z nauką różnych przydatnych umiejętności - zaczynając od tańców i przyśpiewek, a kończąc na wyrobie drobnych przedmiotów i pleceniu słomkowych kapeluszy.
(...) Warunki pracy dorastającej młodzieży uległy znacznemu pogorszeniu w okresie uwłaszczenia, głównie na skutek likwidowania serwitutów. W wyniku tej regulacji wsie traciły grunty przeznaczone do wspólnego użytkowania, przede wszystkim pastwiska. Odtąd większość gospodarzy wypasała bydło na swoim kawałku ziemi, a dziecko lub najęty pastuch spędzał całe dnie w odosobnieniu, zmuszony w pojedynkę radzić sobie ze zwierzętami. (...) Kontakty z grupą rówieśniczą zostały odgraniczone wówczas tylko do terenu wsi i wyraźnie nabrały wyłącznie ludycznego charakteru, do tego stopnia, że zaczęto utyskiwać na niesforność rozbawionych nastolatków, które nie szanowały starszych i coraz częściej sięgały po zabronione używki (zwłaszcza papierosy)".
I. Bukraba-Rylska, Socjologia wsi polskiej, Warszawa 2013, s. 154-155.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz