The plebeian democracy / Plebejska demokracja

 The plebeian democracy

„There is not one single way of exercising political rights or of intervening in the management of the common good. Liberal democracy, by means of the individual vote, electoral competition, the formation of political elective communities and the political market, is a form of democratically constituting citizenship, corresponding to societies that have undergone modern processes of individuation and that have eroded traditional normative loyalties and systems of aggregation (kinship, shared geographical origins, and so on). In general, this occurs in countries that have, in a majoritarian and dominant fashion, experienced industrial-economic processes that have replaced the peasant-, artisanal and communitarian economies that previously materially sustained the existence of normative forms of constituting the social group. (…)

In Bolivia, the normative collective identities of the neighbourhood, ayllu, community and occupational association largely precede any manifestation of individuality, and they are used daily to exercise social control, to make claims, to elect representatives, to present demands for equal rights, and to form a civic moral code of citizen-responsibility. However, these democratic institutions, which have their own practices of deliberation, of accountability, of choosing authorities, of presenting demands, of shaping public opinion, of dissent and consent, of establishing the political equality of its members – that is, for exercising democratic rights in a substantive sense – are not currently taken into consideration by the state, which, on the contrary, makes systematic, authoritarian efforts to discipline all of these other expressions of social democratisation such that they will fit the liberal-democratic moulds.

These different political techniques, these systems of peasant-indigenous and urban-plebeian authority, form part of the complex, multicivilisational fabric of Bolivian reality. They are also visible in other social practices, such as those revealed in the understanding and exercise of ayllu justice, in Andean (textile and braided) writing, in the predominance of textual repertoires (orality, visualisation, tactile, and so on), in the management of collective resources, in the management of family-rights tied to political responsibilities.”

A.G. Linera, Plebeian Power. Collective Action and Indigenous, Working-Class and Popular Identities in Bolivia, Leiden and Boston 2014, p. 202-203.

Plebejska demokracja

„Nie ma jednego sposobu na korzystanie z praw politycznych czy interwencję w zarządzanie dobrem wspólnym. Liberalna demokracja, za pośrednictwem indywidualnego głosu, wyborczej rywalizacji, formowania się politycznych wspólnot wyborczych i rynku politycznego, jest formą demokratycznie ukonstytuowanego obywatelstwa, odpowiadającą społeczeństwom, które doświadczyły nowoczesnych procesów indywiduacji i w których zniszczone zostały tradycyjne lojalności i systemy normatywne (pokrewieństwo, wspólne pochodzenie geograficzne itd.). Ogólnie, dzieje się tak w krajach, które w przeważającej i dominującej mierze, doświadczyły przemysłowo-gospodarczych procesów, które zastąpiły chłopskie, rzemieślnicze i wspólnotowe gospodarki, które wcześniej materialnie podtrzymywały istnienie normatywnych form konstytuowania się grup społecznych. (…)

W Boliwii normatywne tożsamości zbiorowe wynikające z sąsiedztwa, ayllu, wspólnot i stowarzyszeń zawodowych, w dużej mierze poprzedzają wszelkie przejawy indywidualności i są na co dzień używane do sprawowania kontroli społecznej, do wysuwania roszczeń, wybierania przedstawicieli, przedstawiania postulatów równych praw i formowania etycznego kodeksu obywatelskiej odpowiedzialności. Jednakże, te demokratyczne instytucje, które mają własne praktyki deliberacji, oceny odpowiedzialności, wyboru władz, wysuwania żądań, kształtowania opinii publicznej, sprzeciwu i zgody, ustanawiania politycznej równości uczestników – to znaczy, korzystania z praw politycznych w sensie substancjalnym – nie są obecnie uwzględniane przez państwo, które, wręcz przeciwnie, czyni systematyczne, autorytarne wysiłki, żeby dyscyplinować te wszystkie inne przejawy społecznej demokratyzacji tak, żeby pasowały liberalno-demokratycznej formy.

Te zróżnicowane techniki polityczne, te systemy chłopsko-tubylczego i miejskiego-plebejskiego autorytetu, stanowią część złożonej, wielocywilizacyjnej fabryki, która składa się na boliwijską rzeczywistość. Są one też widoczne w innych praktykach społecznych, takich jak te objawiające się w rozumieniu i egzekwowaniu sprawiedliwości ayllu, w andyjskich plecionkach, w przewadze pewnych form tekstualnych (oralność, wizualność, dotykowość itd.), w zarządzaniu kolektywnymi zasobami, w realizacji praw rodzinnych powiązanych z polityczną odpowiedzialnością.”

A.G. Linera, Plebeian Power. Collective Action and Indigenous, Working-Class and Popular Identities in Bolivia, Leiden and Boston 2014, p. 202-203 (tłumaczenie własne).