"Now, the mechanism of political income must be destroyed: the struggle over public spending cuts is a struggle that directly attacks the mechanisms of command and the determination of political income and destroys them. (...) But this is not enough. There is also direct action to be taken. Some groups of workers, some strata of the working class, remain tied to the dimension of the wage, to its mystified terms. In other words, they live off this political income. Inasmuch as they are living off this political income (even some who work in the large factories), they are stealing and expropriating proletarian surplus value - they are participating in the social-labour racket on the same terms as their bosses. These positions - and particularly the union practice that fosters them - are to be fought, with violence if necessary. It will not be the first tine that a march of the unemployed has entered a large factory so that they can destroy the corruption of the labour aristocracy along with the arrogance of political income! This was what the unemployed were doing in Britain in the 1920s for example - and quite rightly so.
Here, however, it is no longer simply a matter of the unemployed. Here we are dealing with all the protagonists in the social production of value who are rejecting the operation that capital has set in motion in order to destroy their unity: the workers of the large factories need to be brought back again to this front of the struggle. This is fundamental. The social majority of the proletariat, of socially-productive labour power, must impose the issue and practice of unity, bringing it once again to the attention of the workers in the large factories. The mass vanguards of the large factories must struggle, in conjunction with the proletarian movement, to destroy the parasitic filth celebrated and guaranteed by the unions in the large factories. This is fundamental. Here, in fact, we are dealing with the project - the living, effective project - of working class self-valorisation, which refuses, and must destroy, the vacuity of the rentier logic of capital, and all of its apparatuses. Now, at this point I should answer those jackals that I already hear howling: I am not saying that the Mirafiori worker is not an exploited worker (this is how far you have to go in order to polemicise with jackals!). I am saying that the "Party of Mirafiori" must today live the politics of the proletarian majority, and that any position which is restricted purely to the necessary struggle in the factory, and which is not connected to the proletarian majority, is a position that is bound to lose. The factory struggle must live within the proletarian majority.
The privileged place of the wage in the continuity of proletarian struggles must today be extended to the struggle over public spending. Only this struggle can enable the full self-recognition of the proletariat; can establish the bases of self-valorisation; can attack directly the theory and practice of political income".
A. Negri, Capitalist Domination and Working Class Sabotage, https://libcom.org/library/capitalist-domination-working-class-sabotage-negri
Przywilej płacy jako haracz z pracy społecznej
"Teraz należy zniszczyć mechanizm dochodu politycznego: walka wokół cięć w wydatkach publicznych jest walką, która bezpośrednio uderza w mechanizmy kierowania i ustalania dochodu politycznego i niszczy je. (...) Ale to nie wystarczy. Bezpośrednia akcja również musi zostać podjęta. Część grup robotników, niektóre warstwy klasy pracującej, pozostają przywiązane do wymiaru płacy, z jej zmistyfikowanymi warunkami. Innymi słowy, żyją one z dochodu politycznego. O ile żyją z tego politycznego dochodu (nawet ta część, która pracuje w wielkich fabrykach), kradną oni i przywłaszczają sobie proletariacką wartość dodatkową - tak samo, jak ich pracodawcy biorą udział w ściąganiu haraczu z pracy społecznej. Trzeba pokonać takie postawy, a przede wszystkim praktykę związkową, która stanowi ich pożywkę. Pokonać nawet przemocą. Nie po raz pierwszy orszak bezrobotnych wkroczy do wielkich fabryk i wraz z zepsuciem arystokracji robotniczej zniszczy arogancję dochodu politycznego!
To właśnie robili na przykład bezrobotni w latach 20. w Wielkiej Brytanii - i całkiem słusznie. Teraz jednakże nie jest to wyłącznie kwestia bezrobotnych. Tutaj mamy do czynienia z bohaterami wszelkiej produkcji społecznej wartości, którzy odrzucają operację, jaką kapitał zainicjował w celu zniszczenia ich jedności: pracownicy wielkich fabryk muszą zostać ponownie sprowadzeni na ten front walki. To jest fundamentalna sprawa. Społeczna większość proletariatu, społecznie produktywnej siły roboczej, musi narzucić kwestię i praktykę jedności, zwracając ponownie uwagę robotników w wielkich fabrykach. Masowe awangardy wielkich fabryk muszą prowadzić walkę, w połączeniu z ruchem proletariackim o zniszczenie pasożytniczego plugastwa, celebrowanego i gwarantowanego przez związki w wielkich zakładach pracy. To jest fundamentalne. W istocie mamy tutaj do czynienia z projektem - żywym, skutecznym projektem - samowaloryzacji klasy robotniczej, która odrzuca i musi zniszczyć próżność rentierskiej logiki kapitału i wszystkich jego aparatów. Tu, w tym miejscu powinienem odpowiedzieć tym szakalom, których wycie już słyszę: nie, nie mówię, że robotnik z Mirafiori nie jest wyzyskiwanym robotnikiem (do tego trzeba się posunąć, żeby móc polemizować z szakalami!). Mówię, że 'Partia Mirafiori' musi dzisiaj żyć zgodnie z polityką proletariackiej większości i że każde stanowisko, które ogranicza się wyłącznie do koniecznej walki w fabryce i które nie jest związane z proletariacką większością, jest stanowiskiem, które na pewno przegra. Walka proletariacka musi toczyć się wewnątrz proletariackiej większości.
Uprzywilejowana pozycja płacy w ciągłości walk proletariackich musi zostać dzisiaj rozciągnięta na walki o wydatki publiczne. Tylko taka walka może umożliwić pełną autoidentyfikację proletariatu; może stworzyć podstawy dla samowaloryzacji; może przypuścić bezpośredni atak na teorię i praktykę dochodu politycznego".
A. Negri, Capitalist Domination and Working Class Sabotage, https://libcom.org/library/capitalist-domination-working-class-sabotage-negri
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz