„In contemporary discussions of automation, there is rarely any acknowledgment of black Marxist theorizations of automation, such as those produced by the Black Panther Party (BPP). The BPP was not only a revolutionary political organization, it was a political movement that produced many significant contributions to black political thought. Before the Black Panthers, few thinkers beyond Malcolm X had undertaken the daunting endeavor of both organizing the lumpenproletariat into a political organization and theorizing how and why the lumpen could be included in a revolutionary struggle. The BPP was also singular insofar as many of its leaders and theoreticians—such as George Jackson, Huey P. Newton, and Eldridge Cleaver—were former hustlers and members of the same class they were theorizing.
BPP theorizations of the lumpenproletariat are somewhat distinct from traditional Marxist conceptions of the lumpen. In the Marxist view, unemployed people (the lumpen class) are essentially workers without work: a labor reserve that is necessary to keep wages down and weaken the power of labor unions. However, historically, they have not been considered a revolutionary class in themselves by Marxists because they do not control the means of production and are notoriously difficult to organize, as there are few social, political, and material forces that bind them to one another. For instance, factory workers are considered organizable because they share material interests (similar working conditions and a shared opposition to their bosses) as well as a physical space through which they can develop a workingclass consciousness and coordinate their actions. The lumpen class, on the other hand, is an aggregate of mostly de-skilled people who sometimes operate outside the licit economy.
In Newton’s, Cleaver’s, and Jackson’s post-Marxist theorizations of the new capitalist economy, most of humanity (aside from a small class of technocrats) will eventually be subjugated by technology. This is a significant departure from the techno-optimism of Marxism, and the view that capitalism is a necessary stage in the development of communism because it catalyzes technological innovations that will reduce the human labor required to provide for the material needs of humanity. Supposedly this would liberate the masses from the enervating drudgery of alienated work and allow people to cultivate themselves through more satisfying activities. However, for the BPP, the lumpen and the working class have a negative relationship with technology. These thinkers predicted that rapid technological innovation would lead to a ‘lumpenization’ of the lower classes, who would become permanently unemployable as automated production rapidly supplanted human laborers. For the BPP, black Americans would be the first to feel the negative effects of automation (as well as deindustrialization), though eventually this condition would become generalized and affect all workers. Black Americans are what some might call ‘the canary in the coal mine’ insofar as they are the first to suffer the consequences of political and economic restructuring. Newton writes:
‘In this country the Black Panther Party … sees that while the lumpen proletarians are the minority and the proletarians are the majority, technology is developing at such a rapid rate that automation will progress to cybernation, and cybernation probably to technocracy. … If the ruling circle remains in power it seems to me that capitalists will continue to develop their technological machinery because they are not interested in the people. … If revolution does not occur almost immediately, and I say almost immediately because technology is making leaps (it made a leap all the way to the moon), and if the ruling circle remains in power the proletarian working class will definitely be on the decline because they will be unemployable and therefore swell the ranks of the lumpens, who are the present unemployables. Every worker is in jeopardy because of the ruling circle, which is why we say that the lumpen proletarians have the potential for revolution, will probably carry out the revolution, and in the near future will be the popular majority. Of course, I would not like to see more of my people unemployed or become unemployables, but being objective, because we’re dialectical materialists, we must acknowledge the facts’.
Thus, according to Newton, there would be a massive shift in class composition: as the working class shrank, the lumpen class would grow and eventually become the majority. But how, as workers are lumpenized, will the lumpen consume goods? Consumption, Cleaver argues, drives economic growth, and profits fall when there are too few people with enough disposable income to purchase the products being produced. However, in On Lumpen Ideology Cleaver theorized that the problem of underconsumption would be solved by the state and the creation of a welfare system that would allow the lumpen to participate in the economy as consumers without participating in the process of production. Perhaps one could say that today the problems of underconsumption and the falling rate of profit identified by Cleaver have been temporarily solved (or deferred) by the creation of a debt economy that allows people to consume commodities using borrowed money.
For the BPP, the technological transformation of the process of production requires the creation of political strategies and tactics that are responsive to the new situation. Since they were prophesying that the working class would eventually be demoted to the ranks of the lumpen, it was necessary that the lumpen class be the point of departure for their political theories, and that their strategies attend to the question of how the lumpen could be converted into a revolutionary class. For Jackson, U.S. blacks are — as former slaves and the hyper-exploited stratum of the working class — revolutionary because they have a ‘desperate historical relation to the violence of the productive system’ that makes them more committed to uprooting the whole system, while the white working class would be more susceptible to neutralization because they did not have a fully antagonistic relation to production and thus could be bought off, as they had a stake in maintaining the system. This antagonistic relationship to production also redefines how the People’s War is waged: rather than seizing the means of production, Jackson emphasized the destruction of the protective and productive forces. He advocated destabilizing capitalism by halting production through sabotage, thus making the terrain uninhabitable for capitalists as well as unfit for capital investment. He writes, ‘The objective, I repeat, of the destruction of a city-based industrial establishment and its protective forces is to create perfect disorder, to disrupt all of their interacting processes that allow them to produce and distribute goods, and this can be done from within the process much more easily than from without’. But sabotaging production also meant that the BPP would have to simultaneously develop autonomous infrastructure that could ensure, as the Panthers would say, survival pending revolution.
The last of Jackson’s contributions to political theorizations of the lumpen class that I want to examine is Jackson’s analysis of the function of prisons and prisoners as a class. When Jackson was writing Blood in My Eye in the early 1970s, prisons in the U.S. were in the process of becoming —but were not yet— majority black. In one of his letters he noted that he was in his eleventh year of being held in the ‘largest prison system in the world’, but it was not until the 1980s and 1990s, after his death, that rates of incarceration began to skyrocket, marking the expansion of a process that is now commonly referred to as ‘mass incarceration’. For these reasons, Jackson’s remarks about prisons are particularly prescient.
There are several layers to his analysis of prisons and the prisoner class. The first and most basic one is an argument that is now routinely made by social scientists: incarceration has little to do with ‘crime’ as such, but is driven by economic and political forces. Jackson wrote that in 1969, 87 percent of all crimes were property crimes. For him it was no coincidence that a disproportionate number of blacks were incarcerated and that ‘every one’ of the ‘thousands of prisoners’ he encountered ‘was from the working or lumpenproletariat’. According to Jackson, law itself is a political construction designed specifically to manage ‘poor, desperate people like me’. He writes, ‘Bourgeois law protects property relations and not social relationships’. His discussion of ‘crime’ and the ‘law’ attempts to denaturalize these terms and reveal how class determines the way the law is applied. ‘Crime’, Jackson writes, ‘is simply the result of a grossly disproportionate distribution of wealth and privilege, a reflection of the present state of property relations’. In other words, socioeconomic conditions are what cause crime as well as what determine which kinds of activities get counted as criminal.
In addition to Jackson’s class analysis of prison, he also argues that prisons have a political function: they are one of the chief repressive institutions that make up what he calls the ‘totalitarian capitalist state’, which he asserts exists to ‘discourage and prohibit certain activity’. In other words, prisons are used as an instrument of political repression. He writes, ‘Throughout its history, the United States has used its prisons to suppress any organized efforts to challenge its legitimacy—from its attempts to break up the early Working Men’s Benevolent Association to the banning of the Communist Party … to the attempts to destroy the Black Panther Party’. For Jackson, all actions that threaten the capitalist social order automatically set the repressive apparatus into motion, which is why he believes that a civil war is the only means through which a total revolution can be achieved”.
Czarne Pantery i lumpenizacja klasy robotniczej
„We współczesnych dyskusjach o automatyzacji, rzadko pojawia się jakiekolwiek uznanie dla konceptualizacji automatyzacji dokonanych przez czarnych marksistów, takich jak te powstałe w kręgach Partii Czarnych Panter (BPP). BPP była nie tylko rewolucyjną organizacją polityczną, była politycznym ruchem, który miał znaczący wkład w czarną myśl polityczną. Przed Czarnymi Panterami, niewielu myślicieli poza Malcolmem X podjęło się trudnego przedsięwzięcia polegającego zarówno na organizowaniu lumpenproletariatu w polityczną strukturą, jak i rozwijaniu teorii na temat tego, w jaki sposób i dlaczego lumpy mogą zostać włączone w walkę rewolucyjną. BPP była wyjątkowa również pod tym względem, że wielu jej przywódców i teoretyków – takich jak George Jackson, Huey P. Newton i Eldridge Cleaver – rekrutowało się z dawnych kombinatorów i członków tej samej klasy, której teorię usiłowali przedstawić.
Wyrosłe w BPP teorie lumpenproletariatu są nieco inne od tradycyjnych marksistowskich koncepcji lumpiarstwa. Z marksistowskiego punktu widzenia, ludzie luźni (lumpenklasa) są zasadniczo pracownikami pozbawionymi pracy: rezerwową armią pracy, która jest niezbędna, by obniżać pensje i osłabiać siłę przetargową związków zawodowych. Jednakże, historycznie rzecz biorąc, nie byli oni przez marksistów postrzegani jako klasa sama z siebie rewolucyjna, ponieważ nie sprawowali kontroli nad środkami produkcji i notorycznie nie dali się zorganizować, ponieważ istniało tak niewiele społecznych, politycznych i materialnych czynników, które spajałyby ich ze sobą. Przykładowo, pracownicy fabryczni są uznawani za nadających się do organizowania, ponieważ łączą ich materialne interesy (podobne warunki pracy i wspólny sprzeciw wobec szefów), jak również fizyczna przestrzeń, w której mogą rozwinąć robotniczą świadomość i skoordynować swoje działania. Lumpenklasa, z drugiej strony, stanowi skupisko przede wszystkim osób pozbawionych umiejętności, które czasami funkcjonują poza legalną gospodarką.
W post-marksistowskich teoriach nowej kapitalistycznej gospodarki autorstwa Newtona, Cleavera i Jacksona, większość ludzkości (poza wąską klasą technokratów) zostanie ostatecznie ujarzmiona przez technologię. To znaczące odejście od marksistowskiego techno-optymizmu i poglądu, że kapitalizm jest koniecznym etapem w rozwoju komunizmu, ponieważ wyzwala on technologiczne innowacje, które zredukują pracę ludzką wymaganą do zaspokojenia potrzeb materialnych ludzkości. To podobno pozwoliłoby wyzwolić masy od wyczerpującej mordęgi wyalienowanej pracy i umożliwiłoby ludziom rozwijać się poprzez oddawanie się bardziej satysfakcjonującym zajęciom. Jednakże, dla BPP lumpenklasa i klasa robotnicza wchodzą w negatywny stosunek z technologią. Ci myśliciele przewidywali, że szybkie innowacje technologiczne doprowadzą do ‘lumpenizacji’ klas niższych, które staną się permanentnie niezatrudnialne, podczas gdy zautomatyzowana produkcja wnet zastąpi ludzką pracę. Dla BPP czarni Amerykanie mieli być pierwszymi, którzy doświadczają negatywnych skutków automatyzacji (jak również dezindustrializacji), chociaż w końcu ten stan rzeczy uogólni się i dotknie wszystkich pracowników. Czarni Amerykanie stanowią grupę, którą niektórzy nazwaliby ‘kanarkiem w kopalni węgla’, o ile to oni jako pierwsi ponoszą konsekwencje politycznej i gospodarczej restrukturyzacji. Newton pisze:
‘W tym kraju Partia Czarnych Panter … dostrzega, że chociaż lumpenproletariusze stanowią mniejszość, a proletariusze większość, to technologia rozwija się w tak szybkim tempie, że automatyzacja przejdzie w cybernetykę, a cybernetyka prawdopodobnie w technokrację. … Jeśli kręgi rządzące pozostaną u władzy, to wydaje mi się, że kapitaliści będą w dalszym ciągu rozwijać swoją technologiczną maszynerię, ponieważ nie interesują ich ludzie. … Jeśli rewolucja nie wydarzy się choćby zaraz – a mówię ‘choćby zaraz’, ponieważ technologia dokonuje wielkich skoków (skoków prosto na księżyc) – i jeśli kręgi rządzące pozostaną u władzy, to proletariacka klasa robotnicza z pewnością dozna zapaści, ponieważ stanie się niezatrudnialna i dlatego powiększy szeregi lumpiarstwa, które dzisiaj jest niezatrudnialne. Każdy pracownik jest zagrożony przez działania kręgów władzy i to dlatego głosimy, że lumpenproletariusze dysponują potencjałem do przeprowadzenia rewolucji, prawdopodobnie przeprowadzą rewolucję i w najbliższej przyszłości będą stanowili ludową większość. Oczywiście, nie chciałbym patrzeć, aż coraz więcej moich ludzi staje się bezrobotnymi czy niezatrudnialnymi, ale patrząc obiektywnie, ponieważ jesteśmy dialektycznymi materialistami, musimy uznać fakty’.
W ten oto sposób, według Newtona, nastąpi ogromne przesunięcie w kompozycji klasowej: wraz z kurczeniem się szeregów klasy robotniczej, wzrastać będzie lumpenklasa i nagle stanie się ona większością. Ale w jaki sposób, jeśli robotnicy będą lumpenizowani, lumpiarstwo będzie konsumować towary? Konsumpcja, twierdzi Cleaver, napędza wzrost gospodarczy, a zyski spadają, jeśli istnieje zbyt mało osób z wystarczającym dochodem rozporządzalnym, żeby nabywać wytworzone produkty. Jednakże w tekście On Lumpen Ideology Cleaver wysunął teorię, że problem podkonsumpcji zostałby rozwiązany przez państwo i stworzenie systemu opieki społecznej, który pozwoliłby lumpiarstwu uczestniczyć w gospodarce w roli konsumentów bez uczestnictwa w procesie produkcji. Być może trzeba by powiedzieć, że dziś problemy niedostatecznej konsumpcji i spadającej stopy zysku, rozpoznane przez Cleavera, zostały tymczasowo rozwiązane (lub odroczone) poprzez utworzenie gospodarki opartej na długu, która pozwala ludziom konsumować towary za pomocą pożyczonych pieniędzy.
Według BPP technologiczne przeobrażenia procesu produkcji wymagają stworzenia politycznych strategii i taktyk, które stanowiłyby odpowiedź na tę nową sytuację. Skoro prorokowali oni, że klasa robotnicza zostanie koniec końców zdegradowana do rangi lumpiarstwa, było koniecznym, żeby lumpenklasa stała się punktem wyjścia dla ich politycznych teorii i żeby ich strategie odnosiły się do kwestii tego, w jaki sposób lumpiarstwo mogłoby przekształcić się w klasę rewolucyjną. Dla Jacksona amerykańscy Czarni są – jako byli niewolnicy i hiper-wyzyskiwana część klasy robotniczej – rewolucyjni, ponieważ charakteryzuje ich ‘rozpaczliwy historyczny związek z przemocą systemu produkcyjnego’, który sprawia, że są oni bardziej przywiązani do zadania obalenia całego systemu, podczas gdy biała klasa robotnicza byłaby bardziej podatna na neutralizację, ponieważ nie ma ona w pełni antagonistycznego stosunku do sfery produkcji i dlatego może zostać przekupiona, gdyż ma interes w utrzymaniu systemu. Ta antagonistyczna relacja względem sfery produkcji redefiniuje także sposób, w jaki prowadzony jest Wojna Ludowa: raczej zamiast przejmować środki produkcji, Jackson zalecał zniszczenie sił porządku i produkcji. Opowiadał się on za destabilizacją kapitalizmu poprzez wstrzymanie produkcji za pomocą sabotażu, przez co powstaną warunki będące nie do zniesienia dla kapitalistów, jak również nienadające się do inwestycji kapitałowych. Pisał, ‘celem, powtarzam, zniszczenia opierającego się na mieście przedsiębiorstwa przemysłowego i jego sił ochronnych jest wywołanie idealnego nieporządku, zakłócenie wszystkich procesów interakcji, które umożliwiają produkować i dystrybuować towary, a tego można dokonać od środka procesu znaczniej prościej niż z zewnątrz’. Ale sabotowanie produkcji oznaczało również, że BPP musiałaby jednocześnie rozwijać autonomiczną infrastrukturę, która mogłaby zapewnić, jak mawiały Pantery, przetrwanie w oczekiwaniu na rewolucję.
Ostatni wkład Jacksona do politycznych teorii lumpenklasy, któremu chciałbym się przyjrzeć, to Jacksonowska analiza roli, którą spełniają więzienia i więźniowie jako klasa. Kiedy Jackson pisał Blood in My Eye we wczesnych latach 70., więzienia w USA stawały się stopniowo – ale nie były jeszcze – w większości czarne. W jednym ze swoich listów zauważył, że mijał już jedenasty rok, w którym jest trzymany w ‘największym systemie więziennictwa na świecie’, ale trzeba było poczekać do lat 80. i 90., gdy już po jego śmierci wskaźniki osadzenia w więzieniach wystrzeliły w górę, składając się na proces, który teraz jest powszechnie określany jako ‘masowe zamknięcie’. Z tego powodu uwagi Jacksona na temat więzień okazują się szczególnie prorocze.
Jego analiza więzień i więźniów jako klasy zawiera kilka warstw. Pierwsza i najbardziej zasadnicza to argument, który jest teraz rutynowo wysuwany przez socjologów: osadzenie ma niewiele wspólnego z ‘przestępczością’ jako taką, ale jest kształtowane przez siły gospodarcze i polityczne. Jackson pisał, że w 1969 roku 87% wszystkich przestępstw stanowiły przestępstwa przeciwko własności. Dla niego nie było zbiegiem okoliczności, że niewspółmierna liczba czarnych została osadzona i że ‘każdy’ spośród ‘tysięcy więźniów’, których spotykał, ‘był z klasy pracującej lub lumpenproletariatu’. Wedle Jacksona, prawo jako takie jest politycznym konstruktem zaprojektowanym wprost do okiełznania ‘biednych, zdesperowanych ludzi, takich jak ja’. Pisze on, ‘burżuazyjne prawo chroni stosunki własności, a nie stosunki społeczne’. Jego omówienie ‘przestępczości’ i ‘prawa’ zmierza ku denaturalizacji tych terminów i wyjawienia, w jaki sposób klasa determinuje sposób, w jaki prawo jest stosowane. ‘Przestępczość’, pisze Jackson, ‘jest po prostu wynikiem rażąco nieproporcjonalnego rozkładu bogactwa i przywileju, odbiciem obecnego stanu stosunków własności’. Innymi słowy, socjo-ekonomiczne warunki są tym, co powoduje przestępczość, jak również wyznacza to, jakiego rodzaju aktywności zostają zaliczone w poczet przestępczych.
Oprócz Jacksonowskiej klasowej analizy więzienia, twierdzi on także, że więzienia spełniają funkcję polityczną: są jedną z głównych instytucji represji, które składają się na to, co określa on mianem ‘totalitarnego państwa kapitalistycznego’, które, jak twierdzi, istnieje po to, by ‘zniechęcać i zabraniać do podejmowania pewnych aktywności’. Innymi słowy, więzienia używane są jako narzędzie politycznej represji. Pisze, ‘w całej swej historii Stany Zjednoczone używały swoich więzień, by tłumić wszelkie zorganizowane wysiłki, które podważały jego legitymizację – od prób, by rozbić wczesną Working Men’s Benevolent Association po zakaz działania Partii Komunistycznej… po próby zniszczenia Partii Czarnych Panter’. Dla Jacksona wszystkie aktywności, które zagrażają kapitalistycznemu porządkowi społecznemu automatycznie uruchamiają działanie aparatu represji i to dlatego uważa on, że wojna domowa jest jedynym środkiem, za pomocą którego można dokonać rewolucji totalnej”.J. Wang, Carceral Capitalism, Cambridge and London 2018.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz